فیلمی برای دیگران
ابوالفضل بناییان فیلم « شیار 143» همانقدر که روایتی ساده دارد، فیلمسازی، شخصیتپردازی و مخاطب را ساده میانگارد. «الفت» مادری است که چشم به راه فرزند خویش مانده است. و مخاطب محکوم است که...
ابوالفضل بناییان فیلم « شیار 143» همانقدر که روایتی ساده دارد، فیلمسازی، شخصیتپردازی و مخاطب را ساده میانگارد. «الفت» مادری است که چشم به راه فرزند خویش مانده است. و مخاطب محکوم است که...
ابوالفضل بنائیان سینمای منسوب به فمینیسم در ایران، چه آن زمان که مردان را در شمایل دیوهای خونخوار و دهشتناک به نمایش در میآورد و چه در سالهای بعد که یک مردِخوبِ نازنین را...
ابوالفضل بناییان فیلم «یک شب» به کارگردانی «نیکی کریمی» بیش از آن که پتانسیل داشته باشد تا به فیلم خوبی تبدیل شود، توانایی این را داشت تا فیلمی به شدت مبتذلتر و سطحیتر از...
ابوالفضل بنائیان تمام تلاش کارگردان فیلم «امروز» برای ساخت اثری پرمغز و متفاوت به شکست انجامیده است. فیلم «امروز» به تعبیر کارگردانش سعی دارد تا تصویری جدید و دمدستی از عرفانی امروزی بدهد و...
ابوالفضل بنائیان شخصیت، اتفاقات و نحوهی واکنش شخصیتها به اتفاقات، روایت هر فیلم سینمایی یا داستان را شکل میدهد. به تعبیری میتوان بیان کرد که هر روایت شامل یک تز یا شخصیت است که...
یادداشتی بر وضعیت سفید ابوالفضل بنائیان «فیلم ساختن، مونتاژ کردن و سرهمکردن حوادث نیست؛ بلکه نشان دادن لحظههایی است که فشردگی عصبی پنهان این حوادث را بروز میدهد. پرسوناژهای یک تراژدی، مکان آن، هوایی...
نقدی بر فیلم«اسب حیوان نجیبی است» ابوالفضل بنائیان هر نویسنده در رویکرد خود با فیلمنامه، روندی را به کار میگیرد که در طی مسیری بتواند ساختار ذهنی خود را با استفاده از سازوکار سینمایی...
ابوالفضل بنائیان یک فیلم میبایست دارای ابتدا، میانه و پایان باشد…اما نه اینکه لزوما به همین ترتیب! “ژان لوک گدار” شاید نخستین ویژگی پلهی آخر، دومین ساخته بلند علی مصفا که به چشم می...
ابوالفضل بنائیان هیچ شکی نیست که هیچکس احساسات خود را با نثر آهنگین و با ساز و آواز بیان نکرده است. این اعمال برای فرهیختگان، رنجآور و برای قشر کارگر یکسره بیمعنی و نامفهوم...
ابوالفضل بنائیان چه اگر جنس رئالیسم سینمای داستانی «رخشان بنیاعتماد» را مدیون سابقهی مستند سازی او بدانیم و چه اگر قصهگویی هنرمندانه بنیاعتماد در آثار مستندش را مرهون تجارب او در سینمای داستانی بدانیم،...
ابوالفضل بنائیان در فیلم «بیست» ساخته کاهانی، پرویز پرستویی نقش مرد وسواسی به نام «سلیمانی» را به عهده دارد که دائما مشغول تنظیم کردن جای اشیا است. دمپاییهایش را کنار هم جفت میکند، جاخودکاری...
ابوالفضل بنائیان فیلم «من» به کارگردانی «سهیل بیرقی» به شکل هوشمندانهای به رقم سادگی در روایت، موفقیتی در توسیع مرزهای تجربهگرایی و بازیگوشی در سینمای ایران است. حضور «لیلا حاتمی» در نقش زنی خلافکار،...
ابوالفضل بنائیان «نورپردازِ صحنه تئاتر، روی گوشهای از دکور خانه نور میاندازد، سپس صحنه تاریک میشود و گوشهی دیگری از دکور روشن میشود و بعد کل خانه روشن میشود». جملات یاد شده، سکانس آغازین...
اگر قرار باشد کارگردانی برای نقش زنی خلافکار که مشروبات الکلی قاجاق میکند، سند جعلی تهیه میکند و کارگران افغانی را به آلمان قاچاق میکند، بازیگری انتخاب کند، دورترین شخصیت ممکن لیلا حاتمی است...
همانقدر که آثاری مثل «لیلی با من است»، «مارمولک»، «مهر مادری» نشانگر استعداد و نبوغ کارگردانی به نام «کمال تبریزی» است، فیلمهای «از رئیسجمهور پاداش نگیرید»، «طعم شیرین خیال» و «امکان مینا» نشانگر استیصال...
ابوالفضل بنائیان توقیف فیلم «عصبانی نیستم» اگرچه شاید تلخترین اتفاق زندگی «رضا درمیشیان» کارگردان جوان فیلم «لانتوری» بود، ولی بستر مناسبی فراهم کرد تا مخاطبان سینما در یک موج کاملا احساسی، یک افتتاحیه با...
ابوالفضل بنائیان سالها قبل از آن که «بهروز افخمی» متوجه حضور دگرباشها در فستیوال کن گردد یا به فیلمهای عامهپسند علاقه پیدا کند، فیلم «گاوخونی» توانسته بود جایزه لاکپشت سیاه دو هفته کارگردانی آن...
ابوالفضل بنائیان در روزگاری که عدهای با تابلوی مصرف همزمان مواد صنعتی و سنتی به راس خبرهای سینمایی آمدهاند، رضا عطاران در فیلم «دراکولا» در دیالوگی میگوید که مواد سنتی را به صنعتی ترجیح...
ابوالفضل بنائیان اگر فیلم «وسوسه» ویسکونتی را پیشقراول نئورئالیسم در سینما ندانیم و یا از فیلم «دکتر کالیگاری» به عنوان آغازگر اکسپرسیونیسم آلمان با تشکیک نام ببریم، ولی هرگز نمیتوان تاثیر فیلم «پرنده کوچک...
ابوالفضل بنائیان فیلم «بارکد» پنجمین تجربه سینمایی «مصطفی کیایی» همچون سایر آثار او در مرز ارزشمند و تجاری، خلاقانه و کلیشهای و متفاوت و مبتذل دست و پا میزند. آثار سینمایی مصطفی کیایی مانند...
ابوالفضل بنائیان فیلم «مرگ ماهی» بلاتکلیفترین و سرگردانترین فیلم چند سال اخیر سینمای ایران است. آخرین ساختهی «روحالله حجازی» آنقدر حیران و پریشان است که نه میتواند مخاطب عام سینما را به سالن بکشاند...